دلم از خیلی روزا با کسی نیست...

حالا میفهمم که آبجیم میگه شخصیت آدم که شکل بگیره نمیشه تغییرش داد... هر کاری کنم همینم! یه آدم که همش داره برنامه ریزیای الکی میکنه و برای خودش زندگی رو زهر میکنه! یه آدم ترسو که میترسه اگه خود واقعیش رو بروز بده، مورد قبول واقع نشه و دیگران هر فکری در موردش بکنن... یکسره وانمود...یکسره سختی دادن به خودم! هیچکسی نیست که روراست باهاش حرف بزنم...اینقدر ترسوام که این حرفارو توی وبلاگ اصلیمم نمیزنم و دلم از خیلی روزا با کسی نیست......

کارای ناتمامی هستن که همش فکر میکنم با تموم شدنشون حالم بها میشه ولی مطمئنا نمیشه! کهربا... جلد کتاب فاطمه... سه تا تابلوهام... رانندگی... برنده تنهاست... حس میکنم واقعا الکی دارم سخت میگیرم! :( حالم ازین ضعیف بودن خودم بهم میخوره... الانم که قهوه خوردم دلم عین سیر و سرکه داره میجوشه! :/ من که میدونم اینا که تموم بشن یا حداقل به یه جایی برسن، من بازم یه سری بساط دیگه برای خودم میچینم ک دلم از خیلی روزا با کسی نیست......

گاهی وقتا باید پستای اینجا رو بخونم! فکر میکردم ناراحت شم از خوندنشون ولی اینجوری نبود! من با وجود یه سری اشتباهات جزئی توی زندگیم، فراموششون کردم و الان دارم زندگی میکنم! فقط باید یه سری چیزا رو رها کنم... جمله هایی هستن که اگه توی ذهنم نگهشون دارم، همه چیز حل میشه: "همه چی خوبه تا وقتی که بوی اسیری نده!" "من نباید منتظر آدم خوبی باشم چون خودم آدم خوبی نیستم!" "همینه که هست..." "دنیای دلم از خیلی روزا با کسی نیست......

دلم از خیلی روزا با کسی نیست......